Приказни за пророците, нека е благослов и мир над нив, и приказна додаде луѓе Со Нашиот господар Худ Мир на него, слава му е на Бога, Бог на првите и последните.
А молитвите и мирот нека бидат врз господарот на првиот и последниот, Мухаммед бин Абдулах, богами го благослови него и браќата негови, пророците и пратениците, и неговото семејство и другарите, и мир над него до Судниот ден.
Вовед во приказните на пророците
Приказните за пророците содржат опомена за оние со интелект, за оние со право да забрануваат, Возвишениот рече: {Навистина, во нивните приказни имаше поука за разумните.
Во нивните приказни е упатство и светлина, а во нивните приказни е забава за верниците и ја зајакнува нивната решителност, а во неа е учење на трпение и поднесување на штета на патот на повикувањето кон Бога, а во тоа е она што пророците биле со висок морал. и добрите манири кај нивниот Господар и нивните следбеници, и во тоа е строгоста на нивната побожност и доброто обожавање на нивниот Господар, и во него е Божјата победа за неговите пророци и Неговите Пратеници, и да не ги изневерува поради добрите. крајот е за нив, а лош пресврт за оние кои се непријателски настроени кон нив и отстапуваат од нив.
И во оваа наша книга, ние раскажавме некои од приказните на нашите пророци, за да можеме да размислиме и да го следиме нивниот пример, бидејќи тие се најдобри примери и најдобри примери.
Приказната за нашиот господар Худ, нека е мир над него
додаде луѓе
- Тој е Божјиот пророк, Худ бин Шалах бин Арфакшад бин Сем бин Ное, мир над нив двајцата.
Тој беше од племето наречено Ад, а тие беа Арапи кои живееја во Ал-Ахкаф, што е планините од песок, а тие беа во Јемен.
И тие често живееле во шатори со огромни столбови, како што рекол Возвишениот: {Зарем не сте виделе како постапил вашиот Господ со Аад (6) Ирам од столбовите (7) чиј сличен не е создаден во земјата} (3) .
Така се врати ова, тие први се поклонија на идолите после потопот, па Господ им го испрати Худ а.с. не се плашиш (65)} - فدعاهم هود عليه السلام إلى التوحيد، وذكرهم بربهم، فكذبوه وخالفوه، وتنقصوه وسخروا منه، حكى الله مقالتهم وسخريتهم بهود ورد هود عليهم فقال: {قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ(66)قَالَ يَاقَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ(67)أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ(68)أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً فَاذْكُرُوا ءَالَاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(69)} ( 4).
- Затоа ги советуваше и ги потсети на благодатта Божја врз нив што ги направи калифи и ја наследи земјата по народот на Ное, и ги направи најтешките од луѓето во нивното време во однос на моралот, тешкотијата и бруталноста.
Но тие совети не вродија со плод и потсетувањето на Бога, па му рекоа: {Рекоа дали си проповедал против нас или не си од проповедниците.(136) Ова не е ништо друго освен создавање на старите. .
И рекоа: {Рекоа: „Што ни дојдовте со изјава, а ние немаме благослов за нас од вашата изјава и што правиме со вас со верникот (53). - Тие му одговорија на својот пророк велејќи: Ти не дојде со чудо, ниту со знак што ти ја сведочи вистинитоста на твоето тврдење, и ние нема да го напуштиме нашето обожавање на овие идоли поради твоите зборови, туку тие се потсмеваа со него и се вратија. неговото тврдење за пророштво и повикот на монотеизам поради нивните богови кои го погодиле во неговиот ум.
عندئذ قاله لهم نبيهم: {قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّهَ وَاشْهَدُوا أَنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ(54)مِنْ دُونِهِ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لَا تُنْظِرُونِ(55)إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمْ مَا مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ ءَاخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}(1) .
Ова е предизвик од Худ, мир над него, бидејќи тој прво ги одби нивните богови, а потоа ги предизвика сите да му наштетат со нешто додека тој е еден. - ولما قالوا لهود عليه السلام: {قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(70)} رد عليهم: {قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَءَابَاؤُكُمْ مَا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا Од власт, па чекајте, јас сум со вас меѓу оние што чекаат} (2).
- فحل عليهم عذاب الجبار، وخسروا خسرانًا مبينًا، وكان أول أمر عقوبتهم ما ذكره الله في سورة الأحقاف: {فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ(24)تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لَا يُرَى Освен нивните живеалишта.Така ние ги наградуваме злосторниците (25)} (3).
- Така се израдуваа кога ги видоа облаците како се приближуваат и помислија дека им дошол дожд, а не знаеја дека ги снашло маката.
И овој ветер е спомнат во Сура Ал-Хака: Тие се празни стебла на палми (6), па дали гледате нешто што останало за нив (7)} (8). - Во сура Ел-Камер е спомнато: {Не излажав, а како беа моите маки и опомени (18) Им испративме ветер на денот на Божјите обреди.
Исто така, се споменува во сура Ал-Даријат: - Овој силен ветар траеше седум ноќи и осум дена, стерилен ветер што не даваше ништо добро, и сè што поминуваше преку него го правеше да се распаѓа, смртно и истрошено, а овој ветер на неговата сила беше што го носеше човекот. па го крена во воздух, потоа го спушти на мајката на главата и го пукна додека не стана мртовец без глава, како вдлабнатини на празни палми, што нема глава.
А овој ветар се викаше оса.Тој рече: (Со детството победивте, а со осата Ад го уништивте) (7).
Ал-Саба: ветер што дува од исток и Ал-Дабур: ветер што дува од запад. - قال تعالى: {وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ ءَامَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَنَجَّيْنَاهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ(58)وَتِلْكَ عَادٌ جَحَدُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ(59)وَأُتْبِعُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا إِنَّ عَادًا كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلَا بُعْدًا На Ад, луѓето од Худ (60)} (8).
- Така, Бог ги уништи зулумниците, а со Својата милост ги спаси Худ и верниците.
